Ushuaia en Vuurland 16 en 17 januari

Met de bus naar het natuurpark Tierra del Fuego liggend aan de Beagle Kanaal gegaan, wat een dag. Afgezet bij Bahia Ensenada, daar de eerste verrassing, hier is een postkantoor gevestigd, op een pier in het water, en hoe kan het ook anders het meest zuidelijke postkantoor van de wereld. Toevallig hadden we in Nederland een item op tv gezien over dit kantoor. Zie foto paspoort met stempel van het postkantoor. Daarna gaan wandelen door een prachtig natuurgebied, prachtig natuurgeweld met spookachtige bossen en prachtige baaien omgeven door enorme rotspartijen, de foto's spreken voor zich en uiteindelijk terecht gekomen, na 7 uur wandelen, op het aller zuidelijkste punt Bahia Lapataia daar waar de weg ( RN3, panamerican road) eindigt.
Het was een waanzinnig mooie dag, doodmoe om 6 uur in het hotel beland en even gaan liggen. De volgende dag om 7 uur werden we wakker.
Vandaag (17-1) gepland om met Ad en Lian, de mensen die we ontmoet hebben in Rio Gallejos, de berg naar de gletscher Al Glacia Martial te beklimmen. Een klim van 11 kilometer, heen en 11 kilometer terug en daarna nog helemaal terug het dorp in ( heen gingen we namelijk met de taxi) wederom te mooi voor woorden, zie de foto's.
We hebben ontdekt dat de naam Vuurland, Tierra del Fuego, volgens ons afstamt van van de wolken in de besneeuwde bergtoppen de de zon die hierin schijnt waardoor de bergen in vlam lijken te staan ( zie foto) ander verhaal gaat de ronde dat er langs het Beagle Kanaal vuren werden gestookt zodat de schippers zagen dat hier 'de wereld begon', er weer land was na een eindeloze zee met name vanuit Antartica. Alle Antartica-reizen vertrekken vanuit Ushuaia, wel stoer allemaal hoor, degene die dit gaan ondernemen, maar zo ontzettend duur, dat zit er nu niet in en vergt ook wel de nodige voorbereiding.
We hebben een geweldige tijd gehad in Ushuaia, enorm verrast door al het natuurschoon, prima B&B, goed weer, geen regen ondanks de voorspellingen, het einde van de wereld is gewoon prachtig en dan gaan we zaterdag naar El Calafate, naar een volgend hoogtepunt, we moeten straks in Chile waarschijnlijk helemaal bijkomen.
We zijn trots op de vele kilometers hiken die we in de benen hebben zitten (op onze gewone sneakers) en genieten dan uitermate van een verdiende Quilmes of Schneider-bier.