Arica, afscheid nemen van Chile t/m 25-2

Ok de busreis van La Serena naar Arica dwars door de woestijn- en berglandschappen, viel zwaar tegen, maar gelukkig valt Arica zwaar mee, dus maar snel van ons afzetten. Hoewel even een paar beeldvormingspuntjes van deze busreis omdat het zo fijn is om dit even van je af te schrijven.
Bus kwam een half uur later binnen, reis zou max 22 uur duren en duurde uiteindelijk bijna 25 uur, zonder airconditioning. In die 25 uur mochten we er niet tussendoor uit. We hadden in eerste instantie niet 2 plekken naast elkaar maar na wat moeizaam overleg konden we samen op de laatste rij naast het toilet zitten. ( Op zich al een hele 'frisse' plek) Toen bleek dat we waren omgeven door ouders met beiden de gehele reis een kind op schoot.....kun je je het voorstellen dat je je kind van een jaar of 5 vijventwintig uur lang op schoot hebt, dat is voor beiden killing en toen bleek dat er meerdere passagiers waren toegelaten dan stoelen beschikbaar, dus Patty kreeg de gehele reis op de grond naast haar een oudere man gezeten met een enorm gezwel in zijn gezicht, uiteraard aan de kant waar Patty zat...hierdoor kon de stoel niet helemaal naar achteren om iets meer te kunnen liggen want dan lag ze met d'r gezicht naast die van die vent....walgelijk! Gelukkig hadden we wel een lieve bussteward en gelukkig hadden we al een hotel geboekt in Arica. Door een lieve taxichauffeur gebracht, prima hotel, midden in het centrum en op loopafstand van het strand, lekker gedouched en stadje in gegaan. Bleek dat de busrit er toch wel erg ingehakt had want we hadden beiden opgezette enkels, koppijn en waren lekker chagrijnig. Gelukkig fantastisch gegeten in een heel klein tentje met een hele lieve serveerster- eigenaresse. We hadden beiden reineta besteld, kregen we een groot bord met vers gesneden patat en fantastisch lekkere vis met een gekruid krokant laagje....heel veel, dus we dachten dit bord moeten we samen delen, waren net dit bord aan het aanvallen kwam er gewoon nog zo'n bord met deze heerlijke vis en patat..HELP....na deze geuzenmaaltijd richting hotel en onderweg was er een soort optocht van muzikanten en dansers door het centrum, erg leuk. Sowieso hier in Arica veel jongeren die op straat dansen of een ander kunstje kunnen en graag aan een ieder showen. Erg grappig. Midden in Arica staat een megagrote berg met een fantastische mirador, het gehele dorp lijkt trouwens uit de bergen uitgehouwen, El Morro de Arica, waar in 1880 een gevecht tussen Peru en Chile is uitgevochten.
Vrijdag besloten eerst naar de busterminal te gaan ( ca 3 km lopen) om onze volgende reis te boeken naar Cochabamba in Bolivia. Aangekomen bij de terminal bleek er maar 1 organisatie naar Cochabamba te rijden en wel om 12 uur s'nachts vertrek. Besloten om dit toch te doen dus vrijdag komen we in Bolivia terecht, op voor een nieuw avontuur.
Terug naar het hotel en gelijk een hostel geboekt in Cochabamba en La Paz waar we 3 dagen later heengaan. We werden aangenaam verrast door de meer dan te betalen prijzen van de hostels, goedkoop dus.
Voldaan over onze akties naar het strand gegaan en heerlijk gezond en gezwommen in een ditmaal rustige zee. Heel veel jonge gezinnen om ons heen met uiteraard te lieve en mooie Chileense kindjes, verhoudingsgewijs weinig strandhonden hier. We zijn gecharmeerd van Arica, een leuke gezellige stad met heel veel simpele, goedkope restaurants en kleine winkeltjes en veel Bolivianen en Peruanen. Logisch zo vlakbij beide grenzen.
Zondag naar het Museo Arqueologico San Miguel de Azapa. Heel bijzonder, hier liggen mummielijken van inca's, meer dan 2000 jaar oud. Deze zijn een aantal jaar geleden gevonden in de woestijn en hebben Azapa, een dorp in de woestijn, wereldberoemd gemaakt.
Een leuk gegeven in Chili is dat er collectivo's rijden, dit zijn taxis waar je met meerdere in kunt, en deze rijden vaste routes. Dit betekent dat je voor nog geen € 3,- naar het museum wordt gebracht, een rit van ongeveer 15 km.
Teruggekomen in Arica, eerst nog even naar de voetbaluitslagen gekeken (geweldig ADO en Feyenoord) en daarna toch maar weer even naar het strand gegaan, het is nog steeds prachtig weer en in Bolivia zijn geen stranden alleen maar heel hoge bergen. S'avonds gegeten in een van de vele zaakjes waar je aanschuift aan de bar en thee met een broodje warm vlees eet, dit is gebruik hier in Chile want je eet s'middags een warme maaltijd.
Morgen gaan we ons opmaken voor het volgende avontuur, we verheugen ons er op wat Bolivia gaat brengen. Vandaag kwamen we erachter dat we reeds 82 dagen onderweg zijn, vreemd idee hoe snel de tijd gaat. 
Luego (later) vanuit Bolivia.