Laatste dagen La Paz en Coroico

Ok, we hebben gegeten in het NL-se restaurant annex bar, we hadden ons er enorm op verheugd even een stukje heimwee wegeten. We hadden geluk want er was live muziek, 2 Bolivianen die de sterren van de hemel speelden op hun gitaren incl smartlappen. Wat ga je kiezen als je al meer dan 3 maanden geen NLs eten hebt gehad, het werd een tomatensoep met ballen en een uiensoep en daarna sate ajam en een Hollandse schotel met bitterballen, kaaskroket, gehaktbal, gevuld ei en huzarensalade. Patty vond met name de smaak van de satesaus het lekkerst en was er verder snel klaar mee, direct maagkrampen. Bij Hans kwamen de maagkrampen pas s'nachts.....misschien te gretig gegeten, misschien toch al ontwend, vreemde gewaarwording. 
Restte ons nog 1 dag La Paz en dat was ideaal omdat we op deze dag niks meer persee hoefden te zien maar nog wel lekker konden aanrommelen. Naar een prachtig 17de eeuws pand geweest met een magnifieke binnenplaats, hier was het museum van moderne kunst gevestigd. Modernste kunst was uit de jaren '60-'70, maar met name het pand was de moeite waard om te bezichtigen. Grappig detail was een soort kapel met hierin een altaar ingericht van bijna 1000 jaar terug, erg bijzonder.
De Iglesia San Francisco grondig bekeken, overdonderende pracht en praal en door ons gekozen tot de mooiste kerk tot op heden, helaas fotograferen was verboden, maar we hebben toch stiekem een mooie foto kunnen maken.
S' middags moeten schuilen voor een bui en opnieuw een lekkere menu del dia weten te scoren, Patty had zelfs een soort nasi met gebakken plataan(zo wordt de banaan hier genoemd) en gebakken ei. S'middags voor de eerste keer weten te facetimen met Caroline en co, was een hele openbaring voor hen.
20.45 uur, dus 15.45 uur alhier, naar een Engelse pub om Man U tegen Real M, CL, te kijken, heel druk in die kroeg maar vooral met toeristen, geen echt Engels zuiplokaal zoals we hoopten, maar wel de wedstrijd gezien en helaas ligt Man U eruit. 
Volgende ochtend om 06.30 uur op en met de taxi naar de andere kant van La Paz om via de busterminal ( in La Paz zijn 3 busterminals, om het voor de toerist makkelijk te maken, we hebben ze uiteindelijk allen gezien en zijn tot de conclusie gekomen dat dit toch heel logisch is, want het is volledig onmogelijk om met de bus door het extreem drukke centrum met al die markten van La Paz te komen). Op naar Coroico, na wat geharrewar een minibus gevonden en binnen een kleine 3 uur volledig beurs geschud en geschoven aangekomen. Het was de mooiste busrit die we in Zuid-Amerika hebben meegemaakt. Zulke extreme bergvergezichten, prachtig begroeide dalen/valleien en ineens waren we in subtropisch gebied, ook wel het 'Paradise of Bolivia' genoemd. En deze benaming was niet overdreven. Inmiddels was het bijna 10.00 uur en we hadden nog niks gegeten en gedronken dus we zijn een zaakje ingestapt waar ze desayuno completo verkochten, wij blind bestellen, kregen we een volledige maaltijd met brood, rijst, vlees, ei en gebakken banaan met een grote mok koffie....help, maar goed we zagen het maar als een brunch, goede voedingsbodem voor de meest spectaculaire hiking die we hierna ondernamen. Een tocht door de prachtige valleien, bergen en plantages langs de 3 cascades (watervallen), wel een beetje afzien met een subtropisch klimaat en diverse insecten die direct op je afsprongen, maar bijna iedere meter verder wilde je weer en uitzichtsfoto maken, zo adembenemend mooi en ook zo'n andere natuur dan we op heden hadden ontdekt en ervaren. Na 3,5 uur wandelen moesten we de volledige route nog terug wandelen en dat zagen we niet echt zitten en gelukkig werden we door een alleraardigst Boliviaans gezin opgepikt en teruggebracht naar het dorp, toch nog 40 minuten in dit busje, steigen en dalen. We waren supertrots op ons zelf dat we zo'n enorme afstand hadden afgelegd en de rit met het gezin was super een schattige zoon en 2 nog schattige dochters die je onbeschaamd de gehele rit aanstaarden.
Na een biertje in het dorp nog even het stadje bekeken wat niet zoveel voorstelde en lekker douchen in ons zeer goedkope hostal (€ 6,5 met z'n 2-en).....eerlijkheidshalve was dit hostal TE gedkoop want het was ook zeer slecht, maar ach voor 1 nachtje dachten wij, dat overleven we best. S'avonds was het nog een hele kunst om een eettentje te vinden, maar gelukkig goed gegeten en s'nachts wakker geworden van de ergste stortregens en onweer dat we maar hebben mogen meemaken tijdens onze reis....hoewel in die eerste week Buenos Aires was denk ik toch nog erger en ingrijpender toen alles nog dagen blank bleef staan. Conclusie Coroico was een geslaagd uitstapje.
De gehele terugweg van Coroico naar La Paz in de regen en dichte mist gereden in een volgestouwd minibusje met 15 slapende (en helaas stinkende) mensen. In La Paz de meest spectaculaire taxirit ooit genomen, met hellingsgraden van over de 30 graden, leek net of je achterover ging vallen, koffers opgepikt in ons hostal en dwars door het centrum naar de 3de busterminal, helemaal weer de andere kant op, om op de bus richting Copacabana te stappen. Copacabana ligt aan het beroemde Titicaca-meer, hoogste meer ter wereld op 3800 meter dat deels in Bolivia en deels in Peru ligt. We hebben er al een hotel geregeld, dus na deze enerverende reisdag rest ons nog 3 dagen Bolivia, Copacabana, voordat we naar Peru gaan. Bolivia vonden we te gek, niet alleen omdat het zo spotgoedkoop is maar het is ook een mooi land met fascinerende en alleraardigste bewoners. Meest 'authentieke' ervaring tot op heden. Zo de busreis naar Copacabana is goed verlopen, wederom spectaculaire landschappen en als klap op de vuurpijl moesten we weer een stuk met de pont over water, alhoewel, de bus ging leeg op een soort ponton en wij moesten met een motorboot naar de overkant. Aan de overkant iedereen weer de bus in en op naar Copacabana, om 4 uur aangekomen, direct naar het hotel ( een prima hotel) en douchen, we stinken. Tot de volgende blog.